Irene Hameeteman runt haar Hapse heerlijkheden. Zij voelt zich eindelijk een echte boerin en haar passie is leven / gebruikmaken van wat de natuur je wil geven.
Dat betekent ook dat zij een leuke moestuin heeft op de boerderij waar zij woont met haar partner Gyso en de kinderen. Zoals zo vaak zaait ze natuurlijk, zoals bijna iedereen, altijd teveel en wordt tegelijk geoogst. Hierdoor heeft zij het idee opgevat om haar oogsten ouderwets in te gaan wecken. Zo maak ze jams van allerlei soorten vruchten, geweckte groenten, aardappelen, maar ook breit ze graag sokken en baby- en kinderkleding. Op bestelling ook andere dingen en volwassenen kleding.
De jam en groenten zijn allemaal biologisch geteeld en zoveel mogelijk puur natuur gelaten. Jam bevat natuurlijk wel suiker, maar is ook met zo min mogelijk suiker verkrijgbaar. Groenten worden geweckt zonder zout en zonder suiker, gewoon alleen de groenten en water.
Dit alles doet ze met in mijn gedachten haar neefje Jarno. Jarno werd geboren en leek een gezonde baby. Al snel had zijn moeder door dat het niet helemaal goed ging met hem, hij spuugde veel en was vaak kouwelijk. Toen het spugen steeds erger werd bracht zij hem naar het ziekenhuis. Daar dachten ze in eerste instantie dat hij gewoon een laag ijzer had en misschien erge koemelkallergie. Later bleek dat het heel wat meer serieuzer was wat hij had en werd hij naar het Sophia kinderziekenhuis overgebracht. Daar belandt hij al snel op de intensive care en na 3 weken onderzoeken en alleen maar achteruitgang is hij overleden. Uit die onderzoeken kwam naar voren dat hij een energiestofwisselingsziekte had en de doktoren NIETS voor hem konden doen. Machteloos stonden zij, maar ook zeker iedereen om hem heen. Vreselijk om zo’n klein mannetje zo te zien lijden en je kan niets maar dan ook niets voor hem doen. Al snel na zijn overlijden zijn zijn moeder en Irene de markt op gegaan met gesponserde spulletjes, koeken, snoep etc en promotiematerialen van de stichting zelf. Ook maakte Irene toen al jam en verkocht ook op de markt voor dit goede doel.
De historische boerenhoeve “de Cinquant” vormt het hart van de biologische zorgboerderij. Het oorspronkelijke boerenbedrijf is uitgegroeid tot een centrum voor activiteiten die op de boerderij mogelijk zijn. Zo heeft de Cinquant naast akker- en tuinbouw en op kleine schaal veeteelt ook een plattelandswinkel en een minicamping. Dat biedt volop mogelijkheden voor een uitgebreid en afwisselend zorgaanbod. En zo komt de liefde voor de natuur, voor het boerenleven en voor de medemens op een mooie manier tezamen. Tegenwoordig ligt het accent binnen het bedrijf niet zozeer meer op productie maar vooral op welzijn. Respect voor aarde, planten, dieren en medemensen is hierbij ons uitgangspunt.
De Cinquant biedt sinds 1987 aan mensen met een zorgvraag de mogelijkheid tot tot dagbesteding. Hierbij wordt niet de beperking maar juist de individuele mogelijkheden benadrukt. Met dit uitgangspunt én met behulp van onze jarenlange ervaring bieden wij zorg op maat. Een prachtig initiatief.
Op hun boerencamping kunt u terecht voor een mooie vakantie in de natuur. U kunt er tevens een mooie ervaring opdoen met het boerenleven.
Hugo & Rianne Bens zijn in 1990 gestart met hun eigen pluimveehouderij. Tot op de dag van vandaag, doen zij dit nog steeds samen. Het is een echt familie bedrijf waarbij hun kinderen Brian en Resi meewerken op het bedrijf. In het weekend worden zij bijgestaan door twee weekendhulpen Femke en Guus. Arbeidsvreugde staat bij hen met stip op ÉÉN.
De scharrelhennen bij Bens leven met het dagacht ritme. ’s Ochtends vroeg zijn ze er als de kippen bij. Alvorens een ei te leggen gaan ze eerst even eten en drinken waarna ze het nest opzoeken. Hierna kunnen ze naar behoefte eten, drinken en volop scharrelen en stofbaden in de scharrelruimte.
Tegen de avond als het donker begint te worden trekken de hennen het systeem (bos) in om op zitstokken (de takken van de bomen) plaats te nemen om te gaan slapen. De stal lijkt dan leeg omdat er geen één hen meer in de scharrelruimte is. De kippen hebben bij de familie Bens een goed leven.
Bij Bens voert men de leus: ‘Scharreleieren van Bens is wat ik wens!’
