De trouwe volger die al mijn verslagen verslindt, heeft gemerkt dat ik een poging heb gedaan toen ik, na een heerlijke twee weken kamperen met m’n lief, het vooruitzicht had van twee weken alleen kamperen.

Echter, vanwege dat abonnement, liep dat volledig in de soep. Een van mijn meest dierbaren kreeg een gezondheidsprobleem en ik heb mijn boeltje moeten pakken om naar huis te gaan. Dat hele plan om de Foodkaart van Proef de Krimpenerwaard helemaal te gaan langs fietsen, werd van tafel geveegd. Ook wilde ik van alles gaan doen om mijn lezing De Kracht van lokaal voor te bereiden. Maar ergens schijn ik toch beter te functioneren als ik alles op het allerlaatste moment doe. Dus zo geschiedde…

Ik heb dus moeten besluiten om die achterstand niet meer in te gaan halen. De gedachte eraan om het wel te doen, geeft teveel stress en mijn rikketik wil dat niet. Ik baal hier natuurlijk onwijs van want ik heb zulke leuke dingen gedaan op de fiets, zowel nog in ons vruchtbare Westland, als in mijn kampeervakantie / rondje IJsselmeer met m’n lief als na thuiskomst uit de Krimpenerwaard. Maar we beginnen gewoon met een schone lei: de voorbereiding, uitvoering en nasleep van mijn lezing vorige week.

Een paar maanden geleden was ik gevraagd door Op Hodenpijl om een woensdagavondlezing te geven over mijn bevindingen met het eten van voornamelijk lokaal eten, compleet met proeverijtje om die smaak en sfeer over te brengen. Na twee jaar Fietsen voor m’n eten heb ik zoveel indrukken opgedaan, niet alleen over smaak, maar ook over gezondheid, verspilling, verpakkingen en sociaal contact. Dat mocht gedeeld worden.

Zoals geschreven werd het een laatste-moment klus. Mijn hersenpan leek op een stoomkoker, want tak-tak-tak en de hele lezing kwam netjes in een Powerpoint te staan. Zoals gewoonlijk heb ik de neiging om mensen te overvoeren, dus het werden meer dan 30 slides, mooie spiekbriefjes om het verhaal aan op te hangen. Onder het genot van een schaaltje Griekse yoghurt, banaan en ongebrande noten van de Biefit Gezondheidswinkel ging ik aan de slag.

Wijlen mijn opa-van-moeders-kant Piet Bassie en de manier waarop hij vroeger het eten teelde en lokaal bij elkaar sprokkelde, stond centraal in mijn verhaal. In een koffertje met oude foto’s dat al heel lang in mijn kantoor op dit moment lag te wachten, vond ik een scala aan foto’s waar mijn opaatje liefdevol bonen en allerlei ander lekkers teelde en zorgde dat het ‘an de vailing’ kwam. Natuurlijk leverden die herinneringen door de weemoed wat vertraging op in mijn voorbereidingen, maar dat haalde ik wel weer in.

Ook nog snel even op de fiets stappen dinsdagmiddag. Voor de proeverij kon ik nog een paar hele lieve aanbieders bezoeken om hun heerlijke met liefde en passie geteelde waar te promoten. Ik fietste richting Den Hoorn om die overheerlijke biodynamisch geteelde Westlandse druiven bij Druivenkwekerij Nieuw Tuinzight te gaan halen. Eerst nog even langs de Zwethkade Zuid 16, Den Hoorn, want na ‘ffe’ geen aanbod gehad te hebben, lag de kar weer vol. Ik nam spekbonen, snijbonen, sla en snoeptomaatjes mee. Bij Jolanda van der Vaart op Zwethkade Zuid nummer 38 nam ik een doosje eieren mee. Even naar haar zwaaien en gauw weer verder naar Arnold en Hilde Jansen om de druiven op te halen. Gewoon een hele kilo kon ik meenemen om te laten proeven! Hilde had er een mooi houten kistje van gemaakt. Natuurlijk ook nog druiven en een oogmeloentje voor mezelf mee en hop De Vers-Express weer op.

Volgende adres was de kwekerij van Ad de Groot. Zijn stalletje staat aan de Lange Broekweg 31, Naaldwijk, maar zijn kas staat in De Lier, waar hij komkommers, tomaten en paprika’s teelt. Onderweg nog even langs de Blaker, De Lier, waar ik op nummer 16 een zakje penen meenam. Op Blaker nummer 18 bij Kwekerij Berkhoudt nam ik een mooie puntpaprika mee. Nog even een praatje met Irene Berkhoudt en hup weer verder. Van Ad kreeg ik twee grote zakken snoepkomkommertjes, daar gingen we heerlijk van smullen. Met nog een zakje paprika’s en komkommers voor mezelf, verser dan vers want ter plekke vers geplukt door Ad, fietste ik weer richting huis. Bij ZWAARD, slagerij & traiteur in de Hoofdstraat in De Lier nog even wat vleeswaren, smeerseltjes voor op brood en vlees halen.

Ik fietste door Naaldwijk, om bij Marian’s Kookwereld nieuwe zakjes voor mijn Greensaver vershoudbakken te halen. Daarmee kan ik mijn groente en fruit nog langer bewaren. Bij de Biefit haalde ik gehakt, een voorraadje Griekse yoghurt en kwark, bananen en augurken.

Vlakbij huis, aan de Naaldwijkseweg 116 in ‘s-Gravenzande, vond ik ook weer lekker veel aanbod. Ik kocht er kromme komkommers en een bakje pruimen. Na 32 kilometer kwam ik met een volgehangen fiets weer thuis.

Ik maakte meteen de hamburgers van Zwaard klaar in roomboter van de Biefit, met spekbonen van de Zwethkade en gebakken uien van Boer Pait Peter Hoogendonk en paprika van Naaldwijkseweg 33, ‘s-Gravenzande. Beetje gerecyclede honingtomaatjesketchup van Looye Kwekers, gekocht bij Farm I See en mayonaise van de Biefit erbij en smullen maar!

Woensdag 4 september, de dag van mijn lezing. Ik werd behoorlijk nerveus wakker. Ik kreeg maar net mijn yoghurt met banaan en granola van Lijfstijl diëtisten door mijn keel. Ik moest nog zoveel doen om te zorgen dat mijn lezing, perfectionist als ik ben, perfect zou zijn.

Tussen de middag maakte ik voor mezelf een lekkere uitsmijter van eieren van Op Hodenpijl en ham van Zwaard in olijfolie van De Graaff van Enckhuysen, die ik op vakantie daar had gekocht. Een speltcracker van Bakkerij Vreugdenhil erbij, roomboter, smeerseltjes van Zwaard en grilworst van Slagerij Björn van Koppen, eerder door m’n lief gehaald. Met de zenuwen ging het een stuk beter, want het verhaal zat in m’n koppie.

Voordat ik met m’n hele hebben en houwen naar Op Hodenpijl vertrok, aten we vroeg nog een ribeye die m’n lief bij Keurslager Poleij had gehaald met een salade van de sla en tomaatjes van de Zwethkade, komkommer van de Naaldwijkseweg, puntpaprika van Berkhoudt, fetakaas en Griekse olijfolie van Kaasmeester Richard en ui van Boer Pait.

Omdat er een gigantische regenbui voorspeld was en omdat ik niet graag ’s avonds laat een uur op de fiets naar huis wilde, had ik m’n lief gevraagd om de fietsendrager op de auto te monteren. Want die fiets, die moest natuurlijk mee als showroom-winkelwagentje-van-de-toekomst. Ik reed snel nog even langs Plukkerij Framblij want ook zij hadden heel lief een flinke voorraad frambozen gedoneerd voor de proeverij. Daar worden we toch heel (fram)blij van!

De lezing verliep voorspoedig, wel wat te lang, maar dat heb je met zo’n eerste proeftuin, en de lokale lekkernijen gingen erin als koek. Er was ook nog aardig wat over van de stukjes paprika en tomaatjes die Op Hodenpijl had gedoneerd uit eigen tuin en de snoepkomkommertjes van Ad. De laatste druifjes en frambozen gingen natuurlijk onderweg in de vierwieler nog op.

Mijn dank gaat natuurlijk uit naar Op Hodenpijl en speciaal naar het publiek, waarvan ik nog niet iedereen persoonlijk kende, maar een paar wel die hun bijdragen aan de avond leverden: Coriza Hoogendonk, Sandra van Kampen van De Kortste Weg, Jeroen Beelen van Bezoek Westland en Puuur Midden-Delfland, Gabrielle Mosch van Farm I See. Bedankt allen!

Donderdag werd ik blij en uitgeslapen wakker, getuige de bananen-met-druif-en-aardbeien-smiley op mijn bord. Hoewel ik niet echt weet of de lezing in de smaak is gevallen, ik heb weinig feedback (of fietsback) gekregen, had ik er zelf een goed gevoel bij. Ik trakteerde mezelf tussen de middag op een omelet van de eieren van Jolanda, met stukjes paprika van Op Hodenpijl en ham van Zwaard erdoor.

Halverwege de middag reed ik met de vierwieler naar Rotterdam, waar ik het campagneteam van een heel leuk initiatief ging ontmoeten: De Kortste Weg, een campagne om lokaal eten te promoten. Dat past natuurlijk wel in mijn straatje. Of op m’n fietspad, zo je wilt…

We kregen een heerlijke maaltijd bij ‘Fast Flexitarian Food’ restaurant The Harvest, waar eigenaar en tuinderszoon Wessel ons vertelde over het unieke concept van de menukaart: een basis van trage koolhydraten, met twee groentegerechten en een eiwitbron, alles door jou zelf te kiezen. En superlekker, zo bleek! Echt een aanrader. En in de geest van de campagne: alles lokaal ingekocht. Nog een toetje om de vingers bij af te likken en meer dan verzadigd reed ik met de vierwieler naar huis.

Zoals jullie hier konden lezen, werden het drie heel bijzondere dagen. En een lang verslag. Ik heb daar nu even de tijd voor genomen, maar door die omstandigheden waar ik dus een abonnement op heb, heb ik die tijd om te schrijven voorlopig minder dan voorheen. Ik ga mij dus de komende tijd beperken tot een selectie uit de fietstochtjes die ik maak en het delen van steeds wat tips als ik ergens een stalletje heb ontdekt die ik nog niet kende of die er vanwege het seizoen weer wel of niet meer staat. Want fietsen voor m’n eten blijf ik volhouden, ondanks de omstandigheden. Een teken dat dit gewoon mijn leefstijl is geworden.

Mijn aandacht zal de komende tijd ook liggen op het weer opbouwen van mijn praktijk, die inmiddels een toevoeging in de naam heeft gekregen, SuXeed Massage & Leefstijl. Ik heb zulke leuke plannen die ook met fietsen, eten, leefstijl en gezondheid te maken hebben… ik houd jullie nog even in spanning. Maar wil je op de hoogte blijven, dan kun je de Facebookpagina van SuXeed volgen of je aanmelden voor de nieuwtjes op https://www.suxeed.nl/nieuwsberichten/.

Ik ben alle enthousiastelingen die de afgelopen maanden hun kleine verslagjes gedeeld hebben, ontzettend dankbaar. Zij hebben deze groep in beweging gehouden, waar ik dat niet altijd met aandacht kon doen.

Lieve mensen, bedankt!