Verslag Onwijslekkerrodekoolkwisfietsen – 28/3/2019

door: Marja 29 maart 2019

Wat een feest dat ik even dat momentje tijd heb om een verslag te schrijven over die Onwijs Lekker leuke fietstocht die ik gisteren met Onwijslekkerrodekoolkwiswinnares Ria Hogervorst-Smit maakte.

Het was vrijdag 22 maart toen ik ’s middags ontdekte bij Sylvia Simons-vd Berg op dat bankie in de zon, dat Ria het juiste aantal had ingezonden: 1523 rodekoolbonbons kan Wim Löbker van Onwijs Lekker maken van die drie rode kolen die ik had gered van de Huishoudbeurs. Ik moest er even van bijkomen toen ik dat voor het eerst hoorde. Er waren flink wat hints nodig om jullie in de juiste richting te geleiden.

Donderdag 28 maart was het zover: de fietstocht met Ria om dat onwijs lekkere doosje bonbons bij Wim in z’n chocoladeatelier te gaan ophalen. Ik had afgesproken om Ria op te halen en bij haar vandaan verder te fietsen naar Wateringen. Na een stevig ontbijtje van Griekse yoghurt van de Biefit Gezondheidswinkel, stukjes peer van de Kleine Achterweg, lijnzaad van Het Blauwe Hek, ongebrande notenmix van Kaasmeester Richard en granola van Lijfstijl diëtisten, ging ik de pad op.

Ik raakte eerst verdwaald tussen alle bedrijfspanden van de Vlotlaan dus enige telefonische navigatie, en een plaspauze van de spanning, was nodig. Ria pakte haar elektrische fiets en we gingen snel op pad. “O, laat ik ook mijn accu erin stoppen”, zei Ria en ze speerde te voet weer naar huis om dat ding uit de stekker te halen. Anders kwamen we niet ver, of met iets teveel moeite.

Ik had een heel fietsplan in mijn hoofd en ik vroeg of Ria een eindtijd in gedachten had. “Als ik om acht uur vanavond maar bij mijn koortje ben”, zei Ria. Ik kon dus lekker mijn gang gaan met haar overal naartoe slepen.
Rond 11:15 kwamen we aan bij Wim en we namen de artiesteningang om de fietsen veilig te kunnen stallen. Want hoe lang zouden we bezig zijn? Wim kennende, die zit altijd zo vol verhalen, kon dat nog wel even duren.

Ria en Wim maakten kennis en we kregen het plan van Wim te horen. “Een doosje bonbons is natuurlijk wel onwijs lekker,” zei Wim, “maar nog veel leuker is het om zelf een paasei te maken waar je bonbons in kunt meenemen.” Wauw wat een creativiteit weer die man! We kregen een minimasterclass paasei-freubelen en tussendoor gingen we aan een bakkie, zodat de chocolade kon opharden. Onwijs Lekker bonbonnetje erbij natuurlijk en Wim vertelde het ongelofelijke verhaal van die bonbon met bijzondere kaas die hij samen met Kaasmeester Richard heeft ontwikkeld. Daarover binnenkort meer nieuws…

Na een tweede laag chocola in het grote ei, konden we de eieren op hun chocoladevoetjes gaan plaatsen en vullen met eigen keus bonbons. Ik vond het heel moeilijk bescheiden te blijven met al die onwijs lekkere bonbons en nam natuurlijk een paar rodekool bonbons mee. Netjes inpakken samen met vrouw Marian in een prachtig doosje en hup in de fietstas.
We namen afscheid en het volgende doel diende zich aan: de proeverij van DelflandseZuivel, Kaas- en Zuivelboerderij van Winden en Hoeve Avondrustbij Farm I See.

Maar eerst onderweg nog wat stalletjes spotten. We fietsten over de Zwethkade-Zuid om Ria in te wijden in een bezoekje aan nummer 16: het stalletje onderaan met allerlei groenten. We namen een zakje krulsla mee, want bloemkool hadden we allebei nog.
Verder langs de kwekerij van Schenkeveld waar de lammetjes in de wei al vrolijk aan het dartelen en springen waren. Het is weer voorjaar!

Die lunchplek onderweg werd een bezoekje aan Op Hodenpijl, waar we heerlijk aan de pompoensoep gingen, met gevitaliseerd water om het melkzuur in onze spieren alvast af te voeren. “Wist je dat ze hier nagenoeg alle groenten zelf telen, Ria?”. Nou dat wist ze nog niet, want ze was er nog nooit eerder geweest. Een bezoekje aan het Bezoekerscentrum van Op Hodenpijl kon dus niet uitblijven. Even kalfjes kijken en de moestuin bewonderen waar flink gewerkt werd.

We fietsten door naar Schipluiden om bij Farm I See aan de zuivel te gaan. Lekkere vlaflip en tzatziki gemaakt met streekproducten, nou dat kon ik niet laten staan natuurlijk. Ik leerde Twan kennen, de zoon van Gabrielle Mosch, die er meteen een paar foto’s van maakte om op hun eigen Facebook en Insta te zetten. Ik deed meteen een aantal boodschappen: voorraadje Delflandse yoghurt en melk, komkommer van Boeregoed, notenmixen van Wessels kaas en noten, vlees van Delflandse Vleesmeesters en Jelle&Stijn, een doosje moerbeien voor door de yoghurt. “heb je ook ketchup?”, vroeg ik aan Twan. “Ja! Van gerecyclede honingtomaatjes van Looye Kwekers“, zei hij trots. Hmmm, ik vraag me af waar die tomaatjes dan eerst gezeten hebben voor ze gerecycled werden… 

Toen ik aan het shoppen was en Ria allang klaar, kwamen plots Aad en Wilma van Meurs binnen gewandeld. Die Aad had De Vers-Express met blauwe toeter herkend en dacht: even handje schudden. “Wil je nog biest proberen?”, vroeg Wilma. Jahoor, wat dit boerinnetje niet kent, dat gaat ze dan gewoon proberen.
Maar Aad en Wilma moesten naar een verjaardag, dus ze zou het wel even aan de deurknop hangen. Ik ben inmiddels kind aan huis daar, dus Ria en ik wisten die deurknop makkelijk te vinden en daar hing het bakje biest. Snel in het koeltassie want die biest is een zeer kwetsbaar spulletje.

Ria en ik fietsten via De Lier en Naaldwijk weer terug naar huis. Bij de Biefit Gezondheidswinkel ontdekte ik dat mijn app een stuk fietstocht niet geregistreerd had, maar Ria’s computertje gaf toen al meer dan 40 kilometer aan. We namen afscheid van een mooie dag samen op stap/trap met de stichting en Ria ging door naar huis om even die beentjes rust te gunnen voor er gezongen ging worden.

Bij de Biefit ontdekte ik een inmiddels leeggeroofd plankje voor die Krachtkoek van Biobite LKKR, Eerlijk & Stoer, die ik Cindy van Domburg had aangeraden te gaan uittesten. Het bleek een schot in de roos te zijn, want de ene na de andere verpakking vloog de deur uit.
Ook ik nam een pakje speltkrachtkoek mee en donkerbruine bananen (lekker voor in de yoghurt én tegen verspilling), lichtgele bananen, volkoren spaghetti en mayonaise.

Thuis gekomen was het inmiddels al bijna etenstijd. En wat is er heerlijker dan na zo’n dag Onwijslekkerrodekoolkwisfietsen, een bord rode kool te verorberen. Ik was alleen dus ik maakte de inmiddels ontdooide hamburgers van Delflandse Vleesmeesters klaar en warmde de rode kool uit de vriezer vandaan op met een klontje roomboter van de Biefit. Die heerlijk zoete honingtomatenketchup van Looye erbij en scharrelmayonaise van de Farm I See.

Onder het toeziend oog van dat paasei vol onwijs lekkere bonbons, leefde ik nog lang en verzadigd. Die bonbonnetjes en dat chocolade-ei niet vrees ik…

‍♀️ ‍♀️