Verslag fietsen voor veel eten – 13/10/2018


Er worden records gebroken hier bij Fietsen voor m’n eten! Gisteren was de hoeveel-eten-kan-ik-op-m’n-fiets-meenemen-challenge. En dat werd een halve eettafel vol, zoals je op de foto’s kunt zien.

Eerst even een lekker ontbijtje naar binnen werken. Ik wilde een goed bodempie om al die kilometertjes te kunnen fietsen, met Griekse yoghurt van Weerribben Zuivel bij de Biefit Gezondheidswinkel gekocht, granola van HAP Meals en ongebrande noten van Wessels (beide bij Farm I Seegekocht), met die heerlijke appelkaneeljam van Sylvia Simons-vd Berg van Santé Holland. Smullen!
#ikeetzuidhollands

Eerst m’n spullen om mee te nemen, voorbereiden: lege zakjes om te recyclen, koeltasje met elementen, recyclebare bakjes voor druiven, lege eierdoos om weer te vullen, rugtasje met kleingeld, fietshelm, handschoentjes, boodschappentassen, koeltasje geleend van Sylvia Simons-vd Berg om weer terug te geven… alles mee voor een optimale organisatie.

Mijn ritje met de Vers-Express, die haar naam meer dan eer aan zou doen, startte richting de Maasdijk. Ik haalde aardbeitjes bij de Westlandse Aardbeien fietste richting de Haak. Toen dacht ik ineens: “zou Vince Stroober al wakker zijn?” Dus hup even de Nieuwlandsedijk van Hoek van Holland op, om op nummer 144 langs het fietspad zijn mooie stekkie te bewonderen. Zijn vrouw stond de vuurschaal met hout al aan te steken en ik aanschouwde het mooie bord van Vince’s Bee Barf en het kastje dat hij aan het hek geschroefd had met potjes honing erin. “Bij de kringloop gescoord”, vertelde Vince toen hij aan kwam lopen. “Wil je m’n bijenkasten zien?” Nou, dat voorstel liet dit bijtje natuurlijk niet liggen. 

Het is een uit de hand gelopen hobby die meer kost dan hij oplevert, maar gelukkig hoeft hij daar niet van te leven. Nog steeds verwonderd over die mooie plek van rust, groen en ruimte tussen woonwijk en bos, hoorde ik Vince’s verhaal over leeggeschraapte honingraten die hij neerlegt voor de vogeltjes om de restjes mee te pikken en het ontstaan van zijn hobby: het bijenvolk dat zich in een spechtennest in een boom had gevestigd en hem inspireerde om te gaan imkeren. Vince’s vrouw bood me nog een bakkie aan maar het was tijd om weer te gaan. Nog veel andere leuke plekjes in het verschiet…

Ik fietste terug naar de Haakweg om bij Kwekerij de Haak die sperzieboontjes te scoren die ik voorbij had zien komen. Ik koos voor klasse 2 boontjes maar kon het verschil niet echt ontdekken zo door het deurtje van de automaat.
Volgende stop was de Polderhaakweg 29 (HvH, achter Maasdijk, naar Boer Pait Peter Hoogendonk. Ik fietste achter Het Staelduinse Bos langs richting de polder. Onderweg zag ik een plaatje dat te mooi was om te laten liggen: de laatste zonnebloemen op het land van Boer Pait, de boerderij op de achtergrond en de zon er recht boven, mooier kon toch niet.

Door mijn fotografeeractie werd ik in de verte herkend door m’n lieve moedertje die ook op de Polderhaakweg haar rondje fietste. Dus ze zocht me op toen ik bij opa m’n eieren stond te bestellen. En wie kwam daar ook aan, dolblij dat ze het eindelijk gevonden had? Marilla Dijkman-van Altena! Wel met de vierwieler maar dat was haar vergeven. Volgende keer zou ze met de fiets gaan. Toen Coriza Hoogendonk ook nog aan kwam lopen, was het feest helemaal compleet…  ‍♀️ ‍♀️
En Marilla vroeg of ik voortaan niet meer van die moeilijk vindbare plekjes wilde delen. Ik reageerde met: “dat is goed, dan zal ik al die plekjes samen brengen op een plek in het midden. O nee, dat heet de supermarkt en daar ga ik natuurlijk niet meer heen…”. Dus jammer, Marilla, voor het gemak ben ik niet geboren…

Ik nam de laatste dubbeldooier eieren mee, ijsbergsla en stoofperen. Het waren geen Gieser Wildeman peren, maar van eigen boom, dus ze hoeven waarschijnlijk minder lang te koken. We gaan het (mee)maken.
Samen met m’n ma fietste ik het dorp Maasdijk in, waarna ze bij de Maasdijk zelf verder fietste. Ik ging eindelijk eens in de vernieuwde winkel van Bakkerij Vreugdenhil een kijkje nemen. Wat een mooie ruime winkel is dat geworden! Wel even wennen en zoeken waar alles ligt, maar als je het dan eenmaal weet te vinden…. Ik nam van alles mee: speltbolletjes, spelteierkoeken, speltcrackers, knäckebröd dat op KarisCrackers lijkt, een halfje maïsbrood. En natuurlijk die ‘uienkruiers’ weer die m’n lief zo lekker vindt.
#ikeetzuidhollands #maasdijksespelt

Ik fietste verder de Maasdijk af om onder de A20 door naar de Oudecampsweg te gaan. Ik was natuurlijk super nieuwsgierig naar die kweekperen… ehh… kweeperenchutney van Sylvia Simons-vd Berg. Nou die kun je ook wel ‘intens’ noemen want met wat een intensiteit wordt dat gemaakt!
Sylvia stond het hele verhaal uit de doeken te doen toen ik aankwam, aan Ingrid Dukker, ook sinds kort vriendin van deze show. Leuk je ontmoet te hebben, Ingrid!

Met een tank Aquadraat water achterop, fietste ik een klein stukje verder om op Oudecampsweg nummer 25 wat trostomaten mee te nemen. De waakhond snuffelde flink aan mijn fietstassen, die rook natuurlijk al allerlei lekkers. En dat zou alleen nog maar meer worden. Bij Poelier Jos Straathofnam ik lekkere gegrilde kippenpootjes mee en wat smeerseltjes voor op brood. En natuurlijk de melk van DelflandseZuivel. Ze hadden ook bananenyoghurt, die zou m’n lief wel kunnen waarderen. Alle kouds in de koeltas, warms in een papieren tasje aan het stuur.

Mijn voorraadje druiven moest weer aangevuld worden dus ik fietste via de Wollebrand naar de Zwethkade Zuid om die drie recyclebare bakjes te laten vullen bij Druivenkwekerij Nieuw Tuinzight. Arnold Jansen stond alweer klaar met z’n schaartje om me alle soorten te laten proeven die ze hadden. Maar waar zou ik die kwetsbare druiven zo veilig mogelijk meenemen op m’n fiets? Ik koos voor een grote zak aan m’n stuur geknoopt, waar die net m’n wielen niet kon raken. Nog een klein ogenmeloentje mee en volgeladen terug naar huis.

Maar ik was nog niet klaar. De Geestweg moest nog aangedaan worden voor een sappig stukje grillworst. M’n lief, die vond dat hij te lang op mij moest wachten, was al eerder bij Slagerij Björn van Koppen langs gegaan voor kipslaatjes en grillworst. Ik nam nog een grillworst met kaas erin en wat ander broodbeleg en cordon bleus van de aanbieding mee.

Nog snel even langs de Biefit Gezondheidswinkel voor bananen en honing-kruidenwijn en hup door naar ‘s-Gravenzande. Ik wilde namelijk de boerenkaasmarkt bij Kaasmeester Richard nog even bezoeken, zo nieuwsgierig naar Juf Antje die daar op bezoek was en de sfeer die Richardsamen met De Festiviteiten Fabriek had gemaakt…
M’n fiets bleef bijna niet meer op de standaard staan van het gewicht maar die zak met boerenkaas en notenmixen kreeg een plakje aan m’n stuur.

Na wat fotootjes en een klein kletspraatje met Ria Hogervorst-Smit die ook langs kwam, ging ik een deurtje verder. In de kaaswinkel stond namelijk ook de eigenaar van Primera Brekelmans die me een gratis zaterdagkrantje aanbood. Nou die laat ik natuurlijk ook niet liggen dan. Het werd de zaterdagkrant van het AD.nl / AD Westland natuurlijk, alleen jammer dat ik er dit keer zelf niet in stond…

Met een recordopbrengst aan eten op 1 fiets, en een fietstocht van 43 km, ging ik thuis mijn buit uitstallen op tafel en bewonderen. Wat een rijkdom aan heerlijke producten uit de onze streek (en een beetje geïmporteerd)!
Ik ging er een heerlijke late lunch van maken, nadat ik alles in kast en koelkast had opgeborgen. Klapstuk van die lunch was natuurlijk de spelteierkoek van Bakkerij Vreugdenhil met dik roomboter van de Biefit Gezondheidswinkel en Westlandse Aardbei. De aardbeitjes hadden het onderin mijn fietstas zwaar gehad, dus de meest geplette kregen een plekje op de eierkoek.

Na deze lekkere late lunch had ik natuurlijk geen trek meer in avondeten. Maatje en ik gingen samen de Westlandse horeca onveilig maken voor een Jillz met framblijtjes(smaak) en een Chai latte. Daarna ploften we op de bank met een dienblad vol nog meer lekkers: druiven van Druivenkwekerij Nieuw Tuinzight, oude kaas van Kaashandel ’t Voorhuys, jonge boeren- en gatenkaas van Kaasmeester Richard, augurken van de Biefit, mosterd van Bierhistorie Delft, grillworst van Björn van Koppen. Nog een schaaltje snoepkomkommertjes van Boeregoed en cherrytomaatjes van de Cubalaan 25, Poeldijk, die waarvan de opbrengst naar Team Westland gaat, en een glaasje druivensap van Druivenkwekerij Nieuw Tuinzight erbij, maakte deze enerverende dag helemaal tot een fantastisch feest.

“Het leven is een feest en je mag wel zelf de slingers ophangen”
Dat doe ik nu elke dag, sinds ik fiets voor m’n eten. En dan te zien dat jullie ook steeds vaker laten zien dat je fietst, eten langs de weg koopt en daar de leukste verslagjes van schrijven, ontroert me tot diep in mijn hart…
Ik had nooit kunnen bedenken toen ik hiermee startte, dat jullie het zo leuk zouden vinden om deze ellenlange verslagen te lezen, of zelf in beweging te komen om de ‘gek zoals ik’ te volgen, al is het maar een dag in de week meer dan je deed. Ik ben trots op jullie! En op mezelf natuurlijk ook…

Binnenkort tikken we de 3000 leden-kilometerpaal aan. Wat ga ik doen om dat te vieren? 

Fijne zondag fietsers!
#localfoodchallenge
#foodforchange
#dafw18

‍♀️

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *