Verslag (De) Fietsen naar de Huishoudbeurs – 22/2 – 24/2/2019


Gisteren moest dit bezige bijtje even van bzzzz  naar zzzz  … wat een onwijs gaaf, biek, gers, dik, kicke weekend was het!

Dat bezige bijtjes aan bestuiving doen, was goed merkbaar afgelopen weekend. Want wat een hoeveelheid mensen zijn er bestoven met het Fietsen voor m’n eten stuifmeel! We hebben in totaal bijna 200 tips van stalletjes, boerderijen, kwekerijen en kleine winkeltjes gekregen. Ik mag nog even heel goed gaan kijken waar mijn volgende kampeervakantie naartoe gaat, want ze waren allemaal té leuk.

Ik ga eerst even terug in de tijd. Donderdag 14 februari: een telefoontje van Jerry Moerman… of ik het leuk vind om een stand op de Huishoudbeurs te bemannen. Maar die begint wel overmorgen en je kunt kiezen voor 3, 6 of 9 dagen. Samen met Maurice Wubben organiseert Jerry de invulling van de stand van het Nationaal Actieplan Groente en Fruit, een sprankelend gezond eiland midden tussen het geweld van de voedingsindustrie (zo bleek later in het echt). Een mooi kadootje voor Fietsen voor m’n eten op Valentijnsdag, zoveel mooier nog dan een bos rode rozen…

Dan begint het hele circus in mijn hoofd natuurlijk te draaien. Ik heb veel ervaring met op beurzen staan, heb in een grijs verleden zelfs drie jaar bij een evenementenbureau gewerkt en de grootste particuliere vlooienmarkten van Nederland georganiseerd. Ja, die in de Statenhal, Ahoy!, de Brabanthallen en de IJsselhallen (kent u ze nog?). Dus een stand inrichten en mijn verhaal vertellen, dat kan ik wel. Maar dit kan ik natuurlijk niet alleen. Duizenden mensen op zo’n beurs als de Huishoudbeurs, dat wordt toch net effe te groot. En 9 dagen was iets te gortig en bovendien had ik dan nooit promotiematerialen klaar. Het werd een blok van 3 dagen, de laatste dagen van de beurs. En dus: hulp vragen, iets wat me nog steeds vreemd is, maar wat ik gelukkig steeds beter en duidelijker kan.

De reacties op de oproep voor beursfietsers in deze groep, waren overweldigend. Binnen no-time had ik voor de drie dagen een dagelijks wisselende ploeg vrijwilligers bij elkaar. Ook reageerde Ester Broug van Boerenfluitjes, die ook graag wilde deelnemen om haar initiatief te promoten. We staken de koppen bij elkaar en dienden een plannetje in bij Jerry en Maurice om akkoord te krijgen. En dat kregen we. Vrijdags was al duidelijk: we gaan naar de beurs in Amsterdam! Nee, niet de AEX, maar de RAI…

En dan… dan heb je flyers nodig. Eerder had Ed van Het Blauwe Hek al aangegeven hoe blij hij was met hun deelname aan de uitzending van BinnensteBuiten en dat hij iets terug wilde doen. Hij wist nog wel een leuke drukker en zo gingen we aan de slag om de flyers te laten ontwerpen en drukken. Zouden ze wel op tijd zijn? “Nou”, zei Ed, “als ik zeg dat ik ze gisteren nodig heb, dan kan ik ze ’s middags ophalen!”. Dus dat kwam zeker goed.

Ondertussen maakte ik een Messenger-appgroepje aan met de beursfietsers. Eerste vraag was: wat gaan we aantrekken? Het staat altijd mooi als je hetzelfde aanhebt, maar t-shirts laten bedrukken, daar was het te laat voor. Dacht ik… totdat Wilma van Meurs met haar buurvrouw Joke Schoneveld op de proppen kwam. Zij kon mij wel in zo’n korte tijd aan bedrukte t-shirts helpen. Dus: logo op de voorkant en ‘Ik fiets voor m’n eten!’ op de achterkant en zo was het feest van ‘eenheid uitstralen’ ook compleet.

En toen had ik nog iets geks gedaan: ik legde mezelf en mijn websitemaatjes Glenn Windhouwer en Oscar Holterman de uitdaging op, om de nieuwe website met de uitgebreide landkaart vóór de beurs klaar te hebben. Die was ik achter de schermen al rustig aan het bouwen en vullen en zo kwam dat ineens in een hogere fietsversnelling met een boel meewind en af en toe een beetje tegenwind. Een klus die ervoor zorgde dat ik even niet zelf kon fietsen voor m’n eten de afgelopen week. Met vierkante ogen van het schermkijken en klotsende oksels omdat er technisch nog wat dingetjes dwars lagen, is het toch gelukt. Met nog een boel verbeterpunten maar dat komt later… Een officiële lancering zien jullie ook later nog voorbij komen.

Onverwachts moest Bram de Rijke, die zaterdag en zondag zou meegaan, door die ellendige griep afhaken. Zo jammer! Ik had hem er zo graag bij willen hebben… Hij meldde het op tijd en ik kon meteen vervanging regelen door de kleine wachtlijst aan beursfietsers die stonden te trappelen om mee te gaan. Dit vind ik nou zo bijzonder: in mijn hoofd belast ik mensen met mijn hulpvraag, maar er wordt zo lief en fijn op gereageerd… ontroerend om mee te maken…
Intussen had Ester Broug het een en ander aan voorbereidingen gedaan, ontwerpjes gemaakt voor tipskaartjes, displays en badges en ze kwam gezellig langs om de kaartjes te printen en snijden.

En dan vergeet ik (bijna) Hilde Jansen te vermelden, die zo lief was om haar blauw-wit geblokte tafelkleed weer uit te lenen om de stand te verfraaien. Ik ging hem dinsdagavond ophalen voordat ik naar die inspirerende avond over plastic verminderen ging bij BlueCity 010 in Rotterdam, georganiseerd door Pauline Schouwenburg van De Platte Stad.

Ook aan Bezoek Westland vroeg ik of ze promotiematerialen hadden om mee te nemen. In zo’n stand over groenten en fruit mag ons Westland natuurlijk mooi op de kaart gezet worden. Het werden dan ook echte kaarten, plattegronden van het Westland vol met tips. Ik kon ze donderdag ophalen bij Themapark De Westlandse Druif/Brasserie De Druiventuin. Dus een ritje met de vierwieler naar Monster en vervolgens naar Delfgauw naar PP Offset om de gesponsorde flyers op te halen. Ook bracht ik meteen met de vierwieler een bijzonder bezoekje aan De Haagse Hogeschool, daarover later meer…

Zo, alle materialen klaar en het was dus gelukt! Het feest kon beginnen… M’n lief zorgde voor het fietsenrek op de trekhaak zodat de Vers-Express mee kon en vrijdagochtend vroeg maakte ik de laatste zaken in orde: bammetjes smeren, waterflesje vullen en hup naar Amsterdam. Vrijdag gingen Els Melchers en Wilma van Meurs mee als vrijwilligers, dus met de vierwieler naar Naaldwijk en Schipluiden om hen en Ester op te halen.

De eerste dag was meteen een zware: de beurs duurde van 11:00 tot 22:00. Gelukkig waren we met 4 mensen en konden we genoeg afwisselen en zelf ook nog over de beurs lopen. Het was superdruk en we hadden veel last van beursgangers die bij de Red Bull stand tegenover ons hun aankopen deden en deze vervolgens in een loos hoekje in onze stand gingen overpakken. De draagkartonnetjes van die blikjes belandden in een hoek en we verbaasden ons steeds meer over de mentaliteit van het publiek. Ik ging nadenken over een oplossing en vond die: we zouden zaterdag een 2e fiets meenemen om de loze hoek af te schermen en een kliko verplaatsen zodat de mensen hun afval daarin zouden werpen. Maar we zouden ook nog een man/vrouw extra mee moeten nemen om de steeds breder wordende stand te bemannen. Ik belde Ria Roessen of zij, met fiets, vlaggetjes en lunchpakket, zaterdag mee wilde. Ze zei ‘ja’ en de rest is geschiedenis.

Zaterdag gingen Ilze Inb InbRia Roessen en Ester weer mee. Ook Ria’s fiets werd volgehangen met tipskaartjes en de landkaart werd steeds voller met punaises en prikkertjes.
Het was iets rustiger dan vrijdag, maar de sfeer was anders. Onze oplossing om de stand af te schermen, werkte wel maar toch waren er nog veel mensen die onze stand gebruikten om hun Red Bulletjes in te pakken. Het daarop aanspreken verliep niet altijd even vrolijk. Maar we konden gelukkig doen waar we voor kwamen: tips verzamelen en mensen bestuiven met het idee achter Fietsen voor m’n eten. Er zullen de komende tijd hopelijk veel nieuwe bijtjes hun voelsprieten hebben uitstaan op zoek naar stalletjes in hun omgeving.

Na de beurs die tot 18:00 duurde, gingen we even gezamenlijk een erwtensoepje eten bij La Place. Natuurlijk niet zo lekker als die van Sylvia Simons-vd Berg maar het was even een gezonde verademing omdat er op de beurs zelf weinig gezonds te verkrijgen was. Behalve die koks in de kas achter onze stand dan, die de heerlijkste gerechtjes met groenten klaar maakten om te proeven.

Met een nieuwe oproep in deze groep voor een beursfietser voor zondag, was het gelukt om ook die laatste dag een vierde man/vrouw mee te krijgen: Trudy Schellevis. Ik haalde haar ’s morgens op en we reden naar Naaldwijk en Schipluiden om Ester en Aad van Meurs op te halen. Aad representeerde de 20% man die in deze fietsengroep zit en de 8% man die op de Huishoudbeurs rond loopt. En Aad z’n oude fiets ging mee op de trekhaak om volgehangen te worden met tipskaartjes.

Het was een heel stuk rustiger dan de andere dagen en ik had even voldoende tijd om uitgebreid te lunchen en kennis te maken met Trudy, die ik nog niet persoonlijk kende. Ook een lange lunch met Aad zat er gewoon in en de levensverhalen van beiden gingen over de houten picknicktafel aan de rand van de Foodhal. Aad gaat ook nog een leuk stukkie op zijn eigen blog schrijven, dus dat deel ik natuurlijk weer als het er is.

Wist je dat Aad een beroemde vader is van twee beroemde zoons? En Wilma de beroemde moeder?
De ene heet Andrew Mathers, die de hele wereld over reist om plaatjes te draaien in clubs en op festivals. Daar weet ik nog niet zoveel over, dus een wereld om te ontdekken.
Hun andere zoon is René van Meurs, die doet van die dingetjes zodat jij doet van hahahaha. Oftewel: is cabaretier. En een goeie ook, kan ik je vertellen. Voordat Aad en Wilma als beursfietsers mee gingen, heb ik natuurlijk even alle filmpies op YouTube gekeken. Hilarisch en een aanrader!
En laat ik nou het genoegen hebben gehad om die René gisteren te ontmoeten? Aad z’n oude fiets hoefde niet meer mee terug maar werd de nieuwe tweewieler van René, die inmiddels niet meer in Schipluiden maar in de grote stad woont. En hij kwam hem hoogstpersoonlijk zelf ophalen. Hij herkende me van de uitzending van Binnenstebuiten, die hij natuurlijk had gekeken. Ik ging er natuurlijk van blozen… ☺️
Even samen op de foto en René fietste weg op het ouwe barrel van z’n pa. #datkanalleeninamsterdam

De beurs was inmiddels afgelopen, de busladingen 92% vrouw waren weer opgehaald en we organiseerden de spullen zo, dat we alles in een keer op karretje en fiets mee konden nemen naar de auto. Nog even een ander soepje bij La Place, iedereen veilig thuis brengen en de spullen uitladen.
We kwamen met iets meer thuis dan waar we mee kwamen, met wat… dat kondig ik vandaag nog aan in een apart berichtje. Dat het na 9 dagen beurs nog steeds lekker is om soep en andere gerechten van te maken, dat is een feit.

Uiteindelijk hebben we bijna 200 (!) tips verzameld aan de fietsen om in te voeren op de landkaart. Deze week dus nog genoeg te doen om de nasleep te verwerken. Ook daarvoor zal ik deze week hulpoproepen doen, zodat ik meteen kan leren dat ik het niet allemaal alleen kan doen. Want, zoals ik inmiddels geleerd heb: “Alleen ga je sneller, samen kom je verder!”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *