Verslag Courgettesoepfietsen – 22/5/2019
door: Marja 2 juni 2019
Terwijl de mussen hier in Salland van het sleurhutdak vallen van de hitte (30 graden vandaag!), denk ik terug aan die andere mooie dag vorige week: het Courgettesoepfietsen op woensdag 22 mei. Zomaar een prachtige zonnige dag tussendoor, het was ons gegund door de weergoden. Dat was precies een jaar geleden wel anders, toen ik de allereerste fietstocht op 31 mei 2018 moest annuleren vanwege een wolkbreuk en onweer. We zouden toen natte voeten gekregen hebben in twee van de drie kassen, of moeten helpen water scheppen.
Dat was dit jaar gelukkig wel anders.
De dag begon voor mij al vroeg: 5:00, want het was natuurlijk een (on)gewone doordeweekse dag. Ontbijtje met schapenyoghurt en Griekse voor m’n lief van de Biefit Gezondheidswinkel. Westlandse Aardbei erdoor die ik bij de Kleine Achterweg had meegenomen. Voor m’n lief granola van Lijfstijl diëtisten, gekocht bij Bakkerij Vreugdenhil. Voor mij muesli van de Biefit.
Snel aan de slag om de kadootjes voor de meefietsers voor te bereiden en andere spullen klaar te leggen. Rond 8:00 stapte ik al op de fiets om wat boodschapjes te gaan halen die het fietsen anders teveel zouden vertragen (zeg ik uit ervaring). Bij Bakkerij van Malkenhorst vers brood en melk van DelflandseZuivel, bij Slagerij Björn van Koppen een stukje gerookte kip. Door naar Kaashuis Tromp Naaldwijk voor pesto, roomkaas en smeerseltjes voor op dat lekkere knapperige brood. En wat past er dan beter bij dat zonnetje buiten, dan een zontomaattapenade?
Bij de buurman Vis & traiteur Jeroen Vijverberg een bakje zalmsnippers. Zo, de bij- en toelagen waren geregeld. Ik was best vroeg nog, toen ik even later in Kwintsheul bij Café De Jachthaven Kwintsheul aankwam. Even in het zonnetje buiten wachten, geen straf! De temperatuur liep snel op tot acceptabel om de aftrap buiten te verrichten. Ik kon zelfs al een laagje uittrekken.
Iedereen kwam druppelsgewijs aan en de verrassing was groot voor een aantal buurtjes die van elkaar niet wisten dat ze die dag mee fietsten. Even een bakkie latte, introductieverhaaltje, groepsfoto en hup… langs Honselersdijk en Poeldijk naar Monster om op de Waellandweg de Courgettekwekerij van Vliet te bezoeken. De vlaggen van Van Nature stonden alweer vrolijk te wapperen en een gevoel van weemoed overviel me. Het was namelijk de allerlaatste keer dat we bij Jan en Ewa Van Vliet- Fludra op bezoek kwamen. Dit is hun laatste teeltseizoen, hierna gaan ze genieten van hun welverdiende pensioen en zal de kas een andere toekomst krijgen.
De jassen konden aan de kapstok, want in de kas was het heerlijk warm door het zonnetje. We moesten snel zijn want de courgettebloemen gingen alweer sluiten en dat leverde wat hitsige hommels op die probeerden mijn blauwe helmpie te bestuiven. Ewa liet ons ook de hommelkast zien en hoe ingenieus het systeem dat ze bedacht hadden, werkte. Rond het tijdstip dat de bloemen sluiten, gaan de hommelkastjes aan een kant dicht, zodat de hommels er wel in kunnen maar niet meer uit, wat voorkomt dat ze vervolgens heel vervelend gaan lopen te doen tegen de hoofden van de medewerkers die de courgettes oogsten.
Met het leegroven van het courgettestalletje voor de soep, een tasje vol informatie, een gratis courgette en voor sommigen een persoonlijk op maat rijp gesneden courgettebloem, namen we afscheid. Bedankt Ewa en Jan, voor de keren dat we van jullie rondleidingen, hapjes en verhalen hebben kunnen genieten!
Op naar de volgende stop: De Westlandse Kaskers. Frank Stijger had de eerste kersen inmiddels al voor zichzelf geoogst, getest en geproefd en dat mochten wij ook gaan meemaken. Ook daar vlogen de hommels ons om de oren. Wat een fijn volkje is dat, dat ze zoveel werk om de planten te bestuiven de teler uit handen nemen! En we konden de eerste bakjes kersen al kopen. Ook de flesjes kersenlikeur gingen gretig over de toonbank.
Via de Madeweg, langs de Monsterse molen en door de duinen fietsten we verder naar Themapark De Westlandse Druif/Brasserie De Druiventuin. Daar werden we door Myra van Koppen welkom geheten om een kleine lunch en een drankje te nuttigen, naar ieders eigen keus. Ik nam een heerlijke tosti om de fietsspieren weer te kunnen inspannen.
Vanaf dat punt weken we ‘iets’ af van de oorspronkelijke route die ook op route.nl is terug te vinden. We waren namelijk uitgenodigd in de nieuwe buurtkas van Boeregoed!
Op de Baakwoning 15 in Naaldwijk, waar vroeger de lekkerste andijvie en bloemkolen van de heer De Bakker (ons vorig jaar helaas ontvallen) te vinden waren, heeft Boeregoed nu haar nieuwe teeltstekkie gevonden. Fred Mattern ontving ons hartelijk en we kregen een uitgebreide rondleiding door de kas en het verhaal over de plannen voor deze kas.
Maarja… de vergunningen voor een leuke Boeregoed Farmshop zijn nog niet helemaal rond, maar telen in en oogsten vanuit deze kas gaat zeker gebeuren. Hij is veel groter dan de buurtkas achter de Carlton, dus dat gaat een mooie werkplek bieden aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en ouwe tuinders die hun kennis nog niet verloren willen laten gaan.
Fred verblijdde ons naast de verhalen over het waarom achter de kromme jongens (de komkommers zelf, niet die onwais leuke Westlandse popgroep), met een fles fruitsap en een dikke sappige groene kromme. Na dit uitgebreide bezoekje was er geen tijd meer om via ’s-Gravenzande naar de Westlandse Aardbei en het courgettestalletje aan de Laan van de Heilige Lambertus te fietsen.
We fietsten dus rechtstreeks naar de Biefit, waar Cindy van Domburg ons al opwachtte met een flesje Aquadraat water van Santé Holland en het verhaal daarachter. Ook had ze een doosje ingrediënten voor de soep al klaar gezet: uien, knoflook, gistextractvrije bouillonblokjes en een blok fetakaas. Iedereen kon nog even snuffelen in de winkel vol gezonde producten.
We namen op dat punt afscheid van twee meefietsers: Thijs Weenk en Pauline Schouwenburg. Thijs en Pauline komen uit Rotterdam en organiseren daar ook fietstochten genaamd ‘Padje af – helemaal naar de kroten’, om mensen uit de grote stad bekend te maken met de plekken binnen en buiten Rotterdam waar hun eten geteeld wordt. Ook zij waren genomineerd voor de VPRO Tegenlicht Plattelandspioniers verkiezing, dus ze deelden die dag nog de spanning van het niet-weten-of-we-door-waren-naar-de-volgende-ronde.
We fietsen dus met een kleiner groepje terug naar de Jachthaven en daar stond ons de verrassing, maar toch ook niet echt, te wachten dat we heerlijk buiten op het terras de soep konden voorbereiden en opeten. Courgette, uien en knoflook in kleine stukjes snijden, brood in plakken, kip en feta in blokjes. De soep koken, pesto erdoor, pureren, melk erdoor, nog even koken en opscheppen. Met een klein uurtje zo gepiept en ondertussen lekker aan het nog knapperige brood met smeerseltjes.
Buiten wachtte ons een ongenode gast: een slimme kraai die helemaal door had dat er wat te halen viel. Hij kwam ons van achteren steeds te dichtbij en toen hij uiteindelijk een hap van het broodje van Karin Pennewaard genomen had, kwam hij van een te kruidige kermis thuis. Heel z’n snavel zat onder de kruidenboter en we hebben nooit meer iets van hem vernomen… een brutaal vliegbeest heeft nu de halve wereld… van smaak aan z’n snavel.
Ik kon op dat terras heerlijk m’n Griekse kleurtje bijwerken en genoot van de lekkere soep en alle soorten smaakmakers die we erin stopten: roomkaas, zalmsnippers, gerookte kip en fetakaas. En die zontomaatjestapenade op brood was natuurlijk helemaal het einde! Het was een heerlijke afsluiting van een mooie zomerse dag.
Na in totaal 43 km in de beentjes, inclusief heen en weer rijden naar De Jachthaven, belandde ik met die beentjes op de bank om bij te komen. En tot de realisatie te komen dat Fietsen voor m’n eten niet door was naar de volgende ronde in de Plattelandspioniers verkiezing. Met een vol buikje van de soep en een flinke buit aan overgebleven ingrediënten en complete soep in de koelkast en vriezer, nam ik die heerlijke bak Westlandse kaskersen als troostvoer op m’n schoot. Met de herinneringen aan die geweldige dag en de smaak van die zoete rooie ballen in m’n mond, kon ik er niet heel erg rouwig om zijn…
M’n lief ook niet, want dat betekende het vooruitzicht van de eerste weekendtrip met de sleurhut weg. En dan naar een andere bestemming dan de Achterhoek, waar die volgende ronde op zaterdag 25 mei zou plaats vinden. Iedereen blij (met een lichte teleurstelling heel ver op de achtergrond)…
♀️ ♂️ ♀️ ♀️ ♀️ ♀️ ♀️ ♀️
