Terwijl de fietsversnelling deze week een beetje terug geschakeld werd, was het natuurlijk nog een te gekke drukke week. En mocht je nog peren voor Team Westland willen kopen vandaag? Boerderij Hoogendonk heeft nog 10 kilo, dus snel op ’t fietsie vandaag, hop in de tas en geld in ’t bakkie voor het goeie doel. Dat geld in het bakkie voor het goeie doel mag natuurlijk sowieso, ook al zijn de peren op.

Kennen jullie de rattenvanger van Hamelen nog? Nou, wij zijn de voedselredders van Nederland. Wat een ongelofelijke sociale kracht zit er in deze groep! Ik ben supertrots op iedereen die heeft meegewerkt om de groenten en peren van de Huishoudbeurs te redden van de ondergang en ze hebben gebruikt waar ze voor bedoeld waren: om op te eten.

In dit verslag een compilatie van de mooie momenten die ik deze week heb meegemaakt. Nadat ik inderdaad ‘Huishoudbeu’ was (zie de eerste foto, die Maurice Wubben deze week op Twitter deelde), gingen de fietsraderen in mijn hoofd natuurlijk op volle toeren draaien.
Mijn eigen koelkast raakte behoorlijk vol van al die groenten en fruit, die op vrijdag al op onze kraam lagen. “Gooi maar in de prullenbak, dan kunnen jullie je stand inrichten,” werd er gezegd. Nou, dat moet je natuurlijk niet tegen ‘Sint Marja’ zeggen, want die heerlijke groenten en fruit hebben niet voor niets gegroeid tot sappige vruchten.

De vrijdag- en zondagploeg Ester BrougEls MelchersWilma van MeursAad van Meurs en Trudy Schellevis hadden al hun keuze gemaakt na afloop van de beursdagen. De zaterdagploeg Ilze Inb Inb en Ria Roessen nog niet. Ilze had toch een lekker fietstochtje voor de boeg in dat prachtweertje, dus ze kwam even bij me langs om haar keuze te maken. Toen ik zelf een fietstochtje ging maken, verraste ik mijn lieve moedertje ook nog even met een tas vol lekkers en ik ging de pad op naar Naaldwijk om Ria en Theo Roessen van (snoep)groenten te voorzien. En toen m’n buurman Theo DE Vries, jaja de man van buuf Marina de Vries, aan de deur stond voor een buurman-tot-buurman-klusvraag, werd hem een tassie sappige peren in de hand geduwd.

Met wat er nog overbleef, deed ik een oproep in deze groep. Wie wil deze lekkere groenten in ruil voor een foto van het gerecht dat je ervan hebt gemaakt en het recept? Gestaag kwamen de reacties op gang. Bernadette de Boer kwam de paprika’s meteen ophalen, vanwege de houdbaarheid. “Ik heb weleens slechtere verwerkt tot soep,” zei ze.

Dinsdag was een komen en gaan van groentenredders. Mariska Ridderkwam de courgettes halen en plaatste nog dezelfde dag haar eindresultaat van courgettesoep met recept. Claudia KlopLam haalde de grote rode kool + kleintje op, zodat ze er twee maaltjes voor kon maken, voor haar en voor haar vader (die ik de volgende dag onverwachts mocht ontmoeten bij Boer Pait). Ivonne van der Schelde ging een heel bijzondere combinatie van twee zoete aardappels maken: muffins. Benieuwd hoe dat gesmaakt heeft…

Yvonne Kaashoek, fan van het eerste uur, had griep en kon helaas niet snel langs komen om wat groenten te redden. Ik bood haar daarom aan om bij haar langs te fietsen om haar wat vitamientjes te komen brengen. Maar, bikkel als ze is, ze moest de volgende dag toch gaan werken om haar collega die ook ziek was af te wisselen. Ze kwam de snoepgroenten en een paar peertjes dan maar bij me ophalen en ik ontmoette haar eindelijk voor het eerst in het eggie.

En dan die grote hoeveelheid peren… ik had na afloop van de Huishoudbeurs bedacht dat Sylvia Simons-vd Berg daar wel die heerlijke intense perenjam van kon maken, niet wetende hoeveel ze in korte tijd zou kunnen verwerken in haar keukentje. De kassenbouwer die de kas van de stand van het NAGF had afgebroken, zit aan de Oudecampsweg, dus hoe mooi was dat geregeld, dacht ik. Maar… ze belde me dinsdagavond op dat het toch wel wat veel was: 150 kilo!
Ik was net thuis gekomen van een condoleance van een buurman die overleden was aan kanker op 47-jarige leeftijd. Het enige wat ik kon denken was: ‘dan verkopen we ze voor het goede doel, voor Team Westland‘. Zou Boer Pait Peter Hoogendonk tijd en ruimte hebben om ze op te halen bij Syl en te verkopen in zijn boerderij?

De rest is geschiedenis: woensdagochtend vroeg stond hij met Caddy + zoon bij Sylvia voor de deur om de kissies op te halen. Ik ging ondertussen als een speer aan de slag om vlaggen te regelen via Joyce van der MeerRene Beukers en Chantal Rowena Graff van Team Westland om de actie wat zichtbaarder te maken, maar helaas… alle vlaggen waren uitgeleend. Dan maar achter de pc en iets uitprinten om op te hangen. En ’s middags gezellig met nepboerin Coriza Hoogendonk een middagje meelopen om de mensen lekker te maken voor die sappige peren.

Het werd een levendige boel op de boerderie. Bij aankomst op de Polderhaakweg passeerde ik Corrie Leerentveld op haar elektrisch aangedreven driewieler al. “Ga je peren halen?” vroeg ik en ik wees haar nog even de weg toen ze twijfelde waar ze precies heen moest. Aafke Schoonhoven kwam me trots tegemoet gefietst, die had net peren gekocht en zo ontmoetten we elkaar eindelijk.

Op de boerderij was het een druppelsgewijs komen en gaan van mensen. Klanten die van niks wisten en meteen meededen, zoals mijn eigen ome Wim en tante Tannie, die geen FB hebben en gewoon een heerlijk fietstochtje met doel aan het maken waren. Ook Bram de RijkeElla RombautKees TetterooSandra ReijtenbachTheo Roessen, m’n pa en ma en Els Melchers kwamen voorbij. En Chantal Metten, die eigenlijk bij mij thuis de overgebleven 3 zoete aardappels zou komen ophalen, maar besloot om ook maar meteen naar de Polderhaakweg te rijden voor peren.
De opbrengst was die middag al enorm: € 51,25, bijna de helft van de peren verkocht.

Donderdag kon ik helaas niet meer helpen door allerlei afspraken in mijn praktijk en buiten de deur. Ik had een gesprek bij Op Hodenpijl en dacht: laat ik die drie rode kolen die nog over zijn, meenemen voor Wim Löbker om te verwerken in zijn rodekoolbonbons. Dus na mijn afspraak even met de vierwieler langs chocolade-atelier Onwijs Lekker in Wateringen. Nou, die Wim was daar maar wat blij mee. Weet je hoeveel bonbons hij uit 3 rode kolen kan halen? Dat zeg ik lekker (nog) niet, daar gaan we volgende week gewoon een leuk kwisje aan wijden. Dus houd de berichten hier maar in de gaten…

Vrijdag zat ik nog steeds met 4 witte kolen en ik deed een nieuwe oproep. ‘K heb hele grote witte kolen, witte kolen, witte kolen… 
Claudia KlopLam, die de smaak van het kolenkoken flink te pakken had, bood aan om er twee op te halen, zodat ze er coleslaw van kon maken, lekker met wortel en mayonaise erdoor. Nou, kom maar halen hoor die twee hele grote witte kolen. Er zijn er nu trouwens nog twee en dan ben ik daarmee ook helemaal los. Dus… wie o wie?

Die perenverkoop ging donderdags helaas niet zo heel hard en ze moesten echt op. Sylvia Simons-vd Berg dacht ineens aan perenijsjes dus ze ging wat berichtjes naar IJssalon I FIORI sturen. Die waren positief en we konden 30 kilo van Boer Pait naar De Lier brengen. Omdat ik een afspraak in Delft had ’s middags, reed ik met de vierwieler even naar de Polderhaakweg om ze op te halen inclusief de opbrengst van de vorige dag, € 23,50. En wie kwam daar ook nog even peren halen, toen ik er was? Elizabeth Voorberg-Koelewijn, fervent soepfietser en nu dus ook perenfietser.

Bij IJssalon I FIORI werden de sappige peertjes met medewerking van buurman GSMWestland De Lier, die de sleutel had, in de vriezer gedeponeerd om later verwerkt te worden tot heerlijke ijsjes. Deze ijsjes gaan dan verkocht worden en de opbrengst gaat naar Team Westland. Wordt ook vervolgd dus…

En dan zitten we nog met de lege gepapierde kissies en blauwe kratjes, waar ook nog statiegeld op blijkt te zitten. Bij welke groenteboer kan ik die inleveren, zodat ik het statiegeld ook kan doneren aan Team Westland?
BoeregoedKoornneef Versmarkt? Jullie nog tips?

Jerry Moerman
Maurice Wubben
Joyce van der Meer

Gisteren moest dit bezige bijtje even van bzzzz  naar zzzz  … wat een onwijs gaaf, biek, gers, dik, kicke weekend was het!

Dat bezige bijtjes aan bestuiving doen, was goed merkbaar afgelopen weekend. Want wat een hoeveelheid mensen zijn er bestoven met het Fietsen voor m’n eten stuifmeel! We hebben in totaal bijna 200 tips van stalletjes, boerderijen, kwekerijen en kleine winkeltjes gekregen. Ik mag nog even heel goed gaan kijken waar mijn volgende kampeervakantie naartoe gaat, want ze waren allemaal té leuk.

Ik ga eerst even terug in de tijd. Donderdag 14 februari: een telefoontje van Jerry Moerman… of ik het leuk vind om een stand op de Huishoudbeurs te bemannen. Maar die begint wel overmorgen en je kunt kiezen voor 3, 6 of 9 dagen. Samen met Maurice Wubben organiseert Jerry de invulling van de stand van het Nationaal Actieplan Groente en Fruit, een sprankelend gezond eiland midden tussen het geweld van de voedingsindustrie (zo bleek later in het echt). Een mooi kadootje voor Fietsen voor m’n eten op Valentijnsdag, zoveel mooier nog dan een bos rode rozen…

Dan begint het hele circus in mijn hoofd natuurlijk te draaien. Ik heb veel ervaring met op beurzen staan, heb in een grijs verleden zelfs drie jaar bij een evenementenbureau gewerkt en de grootste particuliere vlooienmarkten van Nederland georganiseerd. Ja, die in de Statenhal, Ahoy!, de Brabanthallen en de IJsselhallen (kent u ze nog?). Dus een stand inrichten en mijn verhaal vertellen, dat kan ik wel. Maar dit kan ik natuurlijk niet alleen. Duizenden mensen op zo’n beurs als de Huishoudbeurs, dat wordt toch net effe te groot. En 9 dagen was iets te gortig en bovendien had ik dan nooit promotiematerialen klaar. Het werd een blok van 3 dagen, de laatste dagen van de beurs. En dus: hulp vragen, iets wat me nog steeds vreemd is, maar wat ik gelukkig steeds beter en duidelijker kan.

De reacties op de oproep voor beursfietsers in deze groep, waren overweldigend. Binnen no-time had ik voor de drie dagen een dagelijks wisselende ploeg vrijwilligers bij elkaar. Ook reageerde Ester Broug van Boerenfluitjes, die ook graag wilde deelnemen om haar initiatief te promoten. We staken de koppen bij elkaar en dienden een plannetje in bij Jerry en Maurice om akkoord te krijgen. En dat kregen we. Vrijdags was al duidelijk: we gaan naar de beurs in Amsterdam! Nee, niet de AEX, maar de RAI…

En dan… dan heb je flyers nodig. Eerder had Ed van Het Blauwe Hek al aangegeven hoe blij hij was met hun deelname aan de uitzending van BinnensteBuiten en dat hij iets terug wilde doen. Hij wist nog wel een leuke drukker en zo gingen we aan de slag om de flyers te laten ontwerpen en drukken. Zouden ze wel op tijd zijn? “Nou”, zei Ed, “als ik zeg dat ik ze gisteren nodig heb, dan kan ik ze ’s middags ophalen!”. Dus dat kwam zeker goed.

Ondertussen maakte ik een Messenger-appgroepje aan met de beursfietsers. Eerste vraag was: wat gaan we aantrekken? Het staat altijd mooi als je hetzelfde aanhebt, maar t-shirts laten bedrukken, daar was het te laat voor. Dacht ik… totdat Wilma van Meurs met haar buurvrouw Joke Schoneveld op de proppen kwam. Zij kon mij wel in zo’n korte tijd aan bedrukte t-shirts helpen. Dus: logo op de voorkant en ‘Ik fiets voor m’n eten!’ op de achterkant en zo was het feest van ‘eenheid uitstralen’ ook compleet.

En toen had ik nog iets geks gedaan: ik legde mezelf en mijn websitemaatjes Glenn Windhouwer en Oscar Holterman de uitdaging op, om de nieuwe website met de uitgebreide landkaart vóór de beurs klaar te hebben. Die was ik achter de schermen al rustig aan het bouwen en vullen en zo kwam dat ineens in een hogere fietsversnelling met een boel meewind en af en toe een beetje tegenwind. Een klus die ervoor zorgde dat ik even niet zelf kon fietsen voor m’n eten de afgelopen week. Met vierkante ogen van het schermkijken en klotsende oksels omdat er technisch nog wat dingetjes dwars lagen, is het toch gelukt. Met nog een boel verbeterpunten maar dat komt later… Een officiële lancering zien jullie ook later nog voorbij komen.

Onverwachts moest Bram de Rijke, die zaterdag en zondag zou meegaan, door die ellendige griep afhaken. Zo jammer! Ik had hem er zo graag bij willen hebben… Hij meldde het op tijd en ik kon meteen vervanging regelen door de kleine wachtlijst aan beursfietsers die stonden te trappelen om mee te gaan. Dit vind ik nou zo bijzonder: in mijn hoofd belast ik mensen met mijn hulpvraag, maar er wordt zo lief en fijn op gereageerd… ontroerend om mee te maken…
Intussen had Ester Broug het een en ander aan voorbereidingen gedaan, ontwerpjes gemaakt voor tipskaartjes, displays en badges en ze kwam gezellig langs om de kaartjes te printen en snijden.

En dan vergeet ik (bijna) Hilde Jansen te vermelden, die zo lief was om haar blauw-wit geblokte tafelkleed weer uit te lenen om de stand te verfraaien. Ik ging hem dinsdagavond ophalen voordat ik naar die inspirerende avond over plastic verminderen ging bij BlueCity 010 in Rotterdam, georganiseerd door Pauline Schouwenburg van De Platte Stad.

Ook aan Bezoek Westland vroeg ik of ze promotiematerialen hadden om mee te nemen. In zo’n stand over groenten en fruit mag ons Westland natuurlijk mooi op de kaart gezet worden. Het werden dan ook echte kaarten, plattegronden van het Westland vol met tips. Ik kon ze donderdag ophalen bij Themapark De Westlandse Druif/Brasserie De Druiventuin. Dus een ritje met de vierwieler naar Monster en vervolgens naar Delfgauw naar PP Offset om de gesponsorde flyers op te halen. Ook bracht ik meteen met de vierwieler een bijzonder bezoekje aan De Haagse Hogeschool, daarover later meer…

Zo, alle materialen klaar en het was dus gelukt! Het feest kon beginnen… M’n lief zorgde voor het fietsenrek op de trekhaak zodat de Vers-Express mee kon en vrijdagochtend vroeg maakte ik de laatste zaken in orde: bammetjes smeren, waterflesje vullen en hup naar Amsterdam. Vrijdag gingen Els Melchers en Wilma van Meurs mee als vrijwilligers, dus met de vierwieler naar Naaldwijk en Schipluiden om hen en Ester op te halen.

De eerste dag was meteen een zware: de beurs duurde van 11:00 tot 22:00. Gelukkig waren we met 4 mensen en konden we genoeg afwisselen en zelf ook nog over de beurs lopen. Het was superdruk en we hadden veel last van beursgangers die bij de Red Bull stand tegenover ons hun aankopen deden en deze vervolgens in een loos hoekje in onze stand gingen overpakken. De draagkartonnetjes van die blikjes belandden in een hoek en we verbaasden ons steeds meer over de mentaliteit van het publiek. Ik ging nadenken over een oplossing en vond die: we zouden zaterdag een 2e fiets meenemen om de loze hoek af te schermen en een kliko verplaatsen zodat de mensen hun afval daarin zouden werpen. Maar we zouden ook nog een man/vrouw extra mee moeten nemen om de steeds breder wordende stand te bemannen. Ik belde Ria Roessen of zij, met fiets, vlaggetjes en lunchpakket, zaterdag mee wilde. Ze zei ‘ja’ en de rest is geschiedenis.

Zaterdag gingen Ilze Inb InbRia Roessen en Ester weer mee. Ook Ria’s fiets werd volgehangen met tipskaartjes en de landkaart werd steeds voller met punaises en prikkertjes.
Het was iets rustiger dan vrijdag, maar de sfeer was anders. Onze oplossing om de stand af te schermen, werkte wel maar toch waren er nog veel mensen die onze stand gebruikten om hun Red Bulletjes in te pakken. Het daarop aanspreken verliep niet altijd even vrolijk. Maar we konden gelukkig doen waar we voor kwamen: tips verzamelen en mensen bestuiven met het idee achter Fietsen voor m’n eten. Er zullen de komende tijd hopelijk veel nieuwe bijtjes hun voelsprieten hebben uitstaan op zoek naar stalletjes in hun omgeving.

Na de beurs die tot 18:00 duurde, gingen we even gezamenlijk een erwtensoepje eten bij La Place. Natuurlijk niet zo lekker als die van Sylvia Simons-vd Berg maar het was even een gezonde verademing omdat er op de beurs zelf weinig gezonds te verkrijgen was. Behalve die koks in de kas achter onze stand dan, die de heerlijkste gerechtjes met groenten klaar maakten om te proeven.

Met een nieuwe oproep in deze groep voor een beursfietser voor zondag, was het gelukt om ook die laatste dag een vierde man/vrouw mee te krijgen: Trudy Schellevis. Ik haalde haar ’s morgens op en we reden naar Naaldwijk en Schipluiden om Ester en Aad van Meurs op te halen. Aad representeerde de 20% man die in deze fietsengroep zit en de 8% man die op de Huishoudbeurs rond loopt. En Aad z’n oude fiets ging mee op de trekhaak om volgehangen te worden met tipskaartjes.

Het was een heel stuk rustiger dan de andere dagen en ik had even voldoende tijd om uitgebreid te lunchen en kennis te maken met Trudy, die ik nog niet persoonlijk kende. Ook een lange lunch met Aad zat er gewoon in en de levensverhalen van beiden gingen over de houten picknicktafel aan de rand van de Foodhal. Aad gaat ook nog een leuk stukkie op zijn eigen blog schrijven, dus dat deel ik natuurlijk weer als het er is.

Wist je dat Aad een beroemde vader is van twee beroemde zoons? En Wilma de beroemde moeder?
De ene heet Andrew Mathers, die de hele wereld over reist om plaatjes te draaien in clubs en op festivals. Daar weet ik nog niet zoveel over, dus een wereld om te ontdekken.
Hun andere zoon is René van Meurs, die doet van die dingetjes zodat jij doet van hahahaha. Oftewel: is cabaretier. En een goeie ook, kan ik je vertellen. Voordat Aad en Wilma als beursfietsers mee gingen, heb ik natuurlijk even alle filmpies op YouTube gekeken. Hilarisch en een aanrader!
En laat ik nou het genoegen hebben gehad om die René gisteren te ontmoeten? Aad z’n oude fiets hoefde niet meer mee terug maar werd de nieuwe tweewieler van René, die inmiddels niet meer in Schipluiden maar in de grote stad woont. En hij kwam hem hoogstpersoonlijk zelf ophalen. Hij herkende me van de uitzending van Binnenstebuiten, die hij natuurlijk had gekeken. Ik ging er natuurlijk van blozen… ☺️
Even samen op de foto en René fietste weg op het ouwe barrel van z’n pa. #datkanalleeninamsterdam

De beurs was inmiddels afgelopen, de busladingen 92% vrouw waren weer opgehaald en we organiseerden de spullen zo, dat we alles in een keer op karretje en fiets mee konden nemen naar de auto. Nog even een ander soepje bij La Place, iedereen veilig thuis brengen en de spullen uitladen.
We kwamen met iets meer thuis dan waar we mee kwamen, met wat… dat kondig ik vandaag nog aan in een apart berichtje. Dat het na 9 dagen beurs nog steeds lekker is om soep en andere gerechten van te maken, dat is een feit.

Uiteindelijk hebben we bijna 200 (!) tips verzameld aan de fietsen om in te voeren op de landkaart. Deze week dus nog genoeg te doen om de nasleep te verwerken. Ook daarvoor zal ik deze week hulpoproepen doen, zodat ik meteen kan leren dat ik het niet allemaal alleen kan doen. Want, zoals ik inmiddels geleerd heb: “Alleen ga je sneller, samen kom je verder!”